Morrowind RPG

Arvelus

Podszedłem do nich.
-Gdzie tu można się... no... przyłączyć? Tak, przyłączyć. Chce się przyłączyć do gildii wojowników

Gimli

Jeden z dunmerów popatrzył na ciebie uważnie, podniósł brew gdy zobaczył twoją reke i powiedział
- Gildia już nie istnieje.

Arvelus

Skrzywilem się nieco i schowałem ręce pod płaszcz
-A powstało coś na jej kształt? Wybaczcie, przybywam z niewielkiej wioski po drugiej stronie wyspy. Mutanty ją zrównały z ziemią i tylko mi udało się uciec. Potrzebuję się jakoś tu odnaleźć. Myślałem, że gildia wojowników jaka tu kiedyś była mi pomoże

//
PS. Pozwolę sobie zasugerować, że mój płaszcz powinien skutecznie odwracać uwagę od rąk;]
Samoróbka ze skór mutantów o kiepskim kroju szyta ich ścięgnami.
Poza tym przypomnę, że ja chodzę boso i do nóg też moga się przyczepić.

Gimli

- Nie ma już gildi wojowników, została wcielona do nas, Rodu Dunmerskiego. Prowadzimy wojnę z mutantami - odparł chłodno.

Arvelus

Milczałem chwilę zastanawiając się.
-To pod tym względem bym się nadał. Też za nimi nie przepadam. Jest możliwość wstąpienia w wasze szeregi?

Gimli

- Oczywiście, zanim jednak do tego dojdzie, kandydat zostaje sprawdzony.

Arvelus

-To się rozumie. Do kogo miałbym się zgłosić aby mnie sprawdził?

Gimli

- Do mnie, we własnej osobie. Jestem Cezar, przywódca rodu.

Arvelus

Nieco się zakłopotałem, na tyle aby nie wiedzieć co robić
"Pochyl się"
Usłyszałem w głowie i natychmiast pochyliłem głowę w nieco cudacznym ukłonie, potrafiliśmy rozmawiać z Elverikiem w myślach, ale to było męczące dla nas obydwu, dla tego rzadko po to sięgaliśmy
"Tylko potem nie narzekaj"
-Przeszkadzam teraz i mam się umówić na spotkanie, czy moglibyśmy, panie, to teraz omówić?

Gimli

- Nie ma czasu do stracenia, cenimy sobie siłe i wytrzymałość, jesteś pewien, że chcesz do nas dołączyć.

Arvelus

-Tak, mutanty to plaga tej ziemi. Trzeba ją oczyścić.

Gimli

- Niech tak będzie... Trzeba cię więc sprawdzić... Na południe od balmory powstał posterunek Czarnych. Trzeba się tym zająć, możesz wziąść kogoś do pomocy.

Arvelus

Szyderczo się uśmiechnąłem patrząc mu w oczy
-Ilu ich tam jest?

Gimli

- Zdaje się, że 3.

Arvelus

Otworzyłem nieco szerzej oczy, ale zaraz potem to opanowałem
-Mam pokazać, że jestem coś wart. Pójdę sam. Jedynie nie pogardził bym pancerzem. Mój płaszcz jest ciepły, ale wystarczy na pazury kota, nie pięści mutanta